Image 1 of Hans-Jürgen Breuste - Sacraal Symbool - Brutalistische wandsculptuur
3744

Hans-Jürgen Breuste - Sacraal Symbool - Brutalistische wandsculptuur

Zakelijke verkoper:Erkende verkoper
€ 2.950,-Bieden vanaf € 2.500,-
Background image whoppah
Item niet zoals geadverteerd, geld terugAlle items zijn zorgvuldig geselecteerd en 100% authentiekKies voor premium bezorging of haal zelf opAlleen betrouwbare verkopers
Haal zelf op bij de verkoper icon
Haal zelf op bij de verkoper
Bezorgd door Whoppah transportpartner vanaf €69 (6-14 dagen)  icon
Bezorgd door Whoppah transportpartner vanaf €69 (6-14 dagen)
Bezorgd via Brenger vanaf €39 (3-7 dagen) icon
Bezorgd via Brenger vanaf €39 (3-7 dagen)

Zakelijke verkoper: Erkende verkoper

Den Haag, Nederland
Bekijk alle items van deze verkoper
Brutalist wandsculptuur "Sakralis Symbol " Periode 1963. Afmetingen: 146x81x11cm. Aan de achterkant gesigneerd en gedateerd. Gewicht is 37kg. Leeftijdssporen in de vorm van slijtage en kale plekjes (zie de foto's) Breuste heeft in Duitsland vele grote monumenten gemaakt oa. een groot monument Verladerampe bij de oprit van kamp Bergen Belsen. Enkele van zijn foto's van monumenten bijgevoegd. Hans-Jürgen Breuste volgde in 1949 een opleiding tot metselaar en werkte aanvankelijk in dit beroep. Vanaf 1956 begon hij artistiek te werken. Tijdens zijn "Hout- en IJzertijd" in Hannover-Linden had de kennismaking met Jorge La Guardia vanaf 1970 een wederzijdse invloed op elkaar. Breuste kreeg van 1976 tot 1978 een docentschap aan de Universiteit voor Schone Kunsten in Münster en in 1980 aan de Hogeschool voor Toegepaste Wetenschappen van Hannover. In 1991 doceerde hij samen met Almut Breuste aan de Internationale Zomeracademie voor Schone Kunsten in Salzburg. Breuste woonde en werkte in Hannover. Bogside '69 (1981). Hannover Begin jaren zestig werden voor het eerst figuratieve werken gemaakt van onder meer brons. Breuste werd later bekend door zijn werk over het alledaagse dat wordt weggegooid, weggegooid, het schijnbaar waardeloze. Hij liet het spreken in assemblages . De oorsprong en geschiedenis van elk stuk werd onderdeel van de boodschap van het kunstwerk. Zo creëerde Breuste plekken tegen de vergetelheid. “Hij compenseert de desintegratie van het wereldse door het tegenwerk van de geest, die geen einde toestaat, niets. Maar hij laat de dingen achter met de droefheid van verval.” (Professor Otto Mauer, Wenen Het werk van Breus heeft vaak een politieke of maatschappijkritische boodschap. “Breustes werken lijken een constante confrontatie te zijn met kwellende gedachten over geweld, bedreigingen, agressie en gevangenschap. Rasters, kooien, behuizingen, kettingen en touwen, of kettingen met ballen, die lijken op martelwerktuigen, duiden herhaaldelijk op gevangenschap, onderdrukking, gebaren van bescherming. Dit wordt met name geïllustreerd door de twee werken Bogside 69 (1981) en Overkill 1982 - De krachten van stenen en de krachten die stenen doen barsten (1982). De eerste, opgesteld ter gelegenheid van de 20e verjaardag van Amnesty International , herdenkt de schendingen van burgerrechten tegen katholieke nationalisten in het Noord-Ierse conflict dat in 1969 escaleerde. De andere, een assemblage van wapenonderdelen en een rotsblok, plaatste hij in 1982 - in een tijd van wereldwijde nucleaire bewapening - op de straat van de sculpturen, St. Wendel , die behoort tot de straat van de vrede . Breuste koos de tijd dat Ronald Reagan Bonn bezocht als de tijd van de lijst. "Ontslag maakt je willoos. Het is Breustes doel om de mensen die voor zijn werk staan ​​te beschermen. Hij provoceert om wakker te worden. Hij stoort zich minder aan de gegronde tegengestelde mening dan aan de doffe passiviteit en inactieve onverschilligheid die hij herhaaldelijk aantrof bij de voorbereiding van zijn tentoonstellingen. Veel van zijn werken doen denken aan de terreur en moord tijdens de Nationaal-Socialistische dictatuur. Monument oprit Bergen-Belsen Het opritmonument Bergen-Belsen (samen met Almut Breuste) bevindt zich bijvoorbeeld bij de spoorlaadbrug waar de goederentreinen van de Reichsbahn met krijgsgevangenen en concentratiekampgevangenen voor het concentratiekamp Bergen-Belsen aankwamen. Van hier moesten ze marcheren naar het kamp 6 km verderop (of werden ze naar Auschwitz of Theresienstadt getransporteerd). De gigantische kolos van 90 ton trekt aan om dichterbij te komen. De trechtervorm roept associaties op met de finaliteit van een smederij. Door de toeschouwer bloot te stellen aan de hardheid en rauwheid van het roestende, springende staal, maakt het beklemmende monument zijn kennis van het geweld en de genadeloosheid jegens de geschonden mensen tastbaar. Rosebusch erfenis Een van Breustes belangrijkste werken is het project RosebuschVerlassenschaften , waaraan hij sinds 1997 samen met zijn vrouw Almut Breuste werkt. [11] [12] In de turbinehal van het voormalige station PreussenElektra in Hannover-Ahlem brachten ze talloze voorwerpen samen, waarvan vele afkomstig uit het Contiwerk Limmer Hannover. Gezien de uitgespreide objecten - afgedankt ijzer, rubber, hout of textiel - herkent de kijker hun verhaal of projecteert het erin. Het hart van de ruimte-installatie is het pand Litzmannstadt , dat eigendom is van de deelstaat Nedersaksen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog doopten de nationaal-socialisten de stad Łódź in Polen om tot “Litzmannstadt”. Het getto van Litzmannstadt dat daar in 1940 werd opgericht, was het startpunt voor de vernietiging van de op een na grootste joodse gemeenschap van Polen en ver daarbuiten. Op het terrein van Litzmannstadt brengen de Breustees meer dan 2500 ziekenhuisbrancards in meterslange rijen samen met daar tegenover foto's van dwangarbeiders, brieven en namenlijsten van gedeporteerden. Wat is verzameld en bewaard, wordt gecondenseerd tot een plek die een denkwereld creëert die, in de plasticiteit en aanwezigheid van de mogelijk gemaakte herinnering, veel verder gaat dan de specifieke locatie en de specifieke functie van de objecten. “Als de herinnering, en inderdaad elk van deze bedden, schroeven, riemen, matten, touwen, gespen, metalen platen, roosters, platen, schoenen, enz. zijn eigen lot mag hebben, dan is het verlangen naar het verleden en de vergankelijkheid niet het artistieke ene Topic, maar eerder de opheffing van de vergankelijkheid door nieuwe opdrachten, verrassende compilaties en seriële uitbreidingen."

ConditieGoedKleurenBruin, RoodMateriaalHoutAantal stuks1StijlAbstractOnderwerpAbstractOriëntatieHorizontaalHoogte81 cmBreedte146 cmDiepte11 cmGebruikssporenVlekken, Krassen, Verkleuring